Евангелие на празник: Свето евангелие според светиот апостол Лука 10:16-21
| 16. | Кој ве слуша вас, Мене Ме слуша; и кој се откажува од вас, од Мене се откажува; а кој се откажува од Мене, се откажува од Оној што Ме пратил.” |
| 17. | Се вратија, пак, седумдесетте со радост и велеа: „Господи, во Твое име и бесовите ни се покоруваат.” |
| 18. | А Он им рече: „Го видов сатаната дека падна од небото како молња! |
| 19. | Еве, ви давам власт да настапувате на змии и скорпии, и на секаква непријателска сила; и ништо нема да ве повреди; |
| 20. | но не радувајте се на тоа, дека духовите ви се покоруваат, а радувајте се, што се имињата ваши напишани на небесата.” |
| 21. | Во тој час се возрадува Исус во духот и рече: „Те прославувам, Оче, Господи на небото и на земјата, оти си го сокрил ова од мудрите и разумните, а си го открил на простите. Така е, оти таква беше волјата Твоја.” |
Евангелие на денот: Свето евангелие според светиот апостол Матеј 13:4-9
| 4. | и кога сееше, едни зрна паднаа покрај патот, долетаа птици и ги исколваа. |
| 5. | Други паднаа на каменито место, каде што немаше многу земја, и набргу проникнаа, оти земјата не беше длабока. |
| 6. | Но, штом изгреа сонцето, тие свенаа, па, како да немаа корен, се исушија. |
| 7. | Некои паднаа во трње и израсна трњето и ги задуши. |
| 8. | Други паднаа на добра земја и дадоа добар плод: едно сто, друго шеесет, а друго триесет. |
| 9. | Кој има уши да слуша, нека чуе!” |
Апостол на празник: Послание на светиот апостол Павле до Евреите 2:2-10
| 2. | Оти, ако реченото слово преку ангелите се покажа верно, и ако секој престап и секоја непослушност прими праведна отплата, |
| 3. | како тогаш ќе избегнеме, ако занемариме такво големо спасение, кое, најнапред проповедано од Господа, се потврди од оние што го беа чуле од Него, |
| 4. | кога и Бог им го потврди сведоштвото со знаци и чудеса, со разни сили и со раздавање дарови на Светиот Дух по Своја волја. |
| 5. | Зашто Бог не на ангелите им ја покори идната вселена, за која што зборуваме, |
| 6. | туку, напротив – некој зборувајќи негде посведочи: „Што е човекот, та го помниш, или Син Човечки, та да го посетуваш? |
| 7. | Си го понизил нешто малку подолу од ангелите, но со слава и чест си го овенчал и си го поставил над делата од Твоите раце; |
| 8. | сe си покорил под нозете негови.” А кога сe му покори, ништо не му остави непокорено; но сега уште не гледаме дека му е сe покорено. |
| 9. | А гледаме дека Исус Христос, Кој беше нешто малку понизен од ангелите, поради претрпената смрт се увенча со слава и чест, та, по Божјата благодат, да вкуси смрт за сите. |
| 10. | Зашто Му прилегаше на Оној, поради Кого е сe и од Кого е сe, откако многу синови прослави, преку страдања да го усоврши Началникот на нивното спасение. |
Апостол на денот: Послание на светиот апостол Павле до Римјаните 16:1-16
| 1. | Ви ја препорачувам Фива, нашата сестра, која е слугинка при црквата во Кенхреа: |
| 2. | примете ја во Господа, како што им прилега на светии, и помогнете ? во она, во што ќе има потреба од вас, бидејќи и таа беше помошница на мнозина и на мене самиот. |
| 3. | Поздравете ги Прискила и Акила, моите сотрудници во Христа Исуса, |
| 4. | кои за мојата душа ја положија својата глава; ним не само јас им благодарам, туку и сите цркви од незнабошците и нивната домашна црква. |
| 5. | Поздравете го мојот возљубен Епенет, кој е првенец во Христа во Ахаја. |
| 6. | Поздравете ја Маријам, која многу се грижеше за нас. |
| 7. | Поздравете ги Андроника и Јунија, моите сродници и созатвореници, кои се прочуени меѓу апостолите и кои уште пред мене поверуваа во Христа. |
| 8. | Поздравете ми го саканиот во Господа Амплија! |
| 9. | Поздравете го нашиот сотрудник во Христа Урбана и саканиот Стахија! |
| 10. | Поздравете го испитаниот во Христа Апелија! Поздравете ги верните од домот Аристовулов! |
| 11. | Поздравете го мојот сродник Иродион! Поздравете ги домашните на Наркис, кои веруваат во Господа. |
| 12. | Поздравете ги Трифена и Трифоса, кои се грижат за Господа. Поздрвете ја почитуваната Персида, која многу се погрижи за Господа. |
| 13. | Поздравете го избраниот во Господа Руф, како и неговата и моја мајка! |
| 14. | Поздравете ги Асинкрита, Флегонта, Ерма, Патрова, Ермија и браќата со нив! |
| 15. | Поздравете ги Филолога и Јулија, Ниреја и неговата сестра, и Олимпана и сите со нив светии! |
| 16. | Поздравете се еден со друг со свет целив! Ве поздравуваат сите цркви Христови! |
Поука на денот: Старец Ефрем Филотејски
Човековото срце е центар на натприродно, природно и противприродно движење. Сe почнува од срцето. Ако човековото срце е очистено, човекот Го гледа Бога. Меѓутоа, на кој начин ние можеме да Го видиме Бога? Може ли Бог да има човечки облик? Не! Бог е невидлив, Бог е Дух. Тој, меѓутоа, може да загосподари во срцето на човекот, кога тоа ќе стане сад способен да Го прими Бога. За да стане срцето на човекот сад способен да Го прими Бога, мора најнапред да биде очистено од нечистите помисли. За да се очисти срцето, во него мора да се внесе одреден лек. Тој лек е молитвата. Таму кај што ќе згазне царот, непријателот бива протеран. А кога Христос - Неговото Свето име - ќе влезе во срцето, фалангите на демоните почнуваат да бегаат. Кога Христос е цврсто востоличен во срцето, сe Му се покорува. Тоа е како кога добар цар ќе ја освои земјата и ќе биде востоличен во престолнината. Тој тогаш со својата армија ги покорува сите востаници. Со други зборови, тој ги протерува непријателите и ги смирува внатрешните нереди во земјата. Тогаш настанува мир. Царот седи на престолот и гледа дека сe му е покорено и потчинето. Тој тогаш се радува и насладува, зашто гледа дека неговиот труд и борбата завршиле и ги донеле послушноста, мирот и сите сакани резултати. Така се случува и со царството на нашето срце. Тоа внатре во себе има непријатели, има востаници; тоа има помисли, има страсти и слабости, бури и немири - и сето тоа се наоѓа во човечкото срце. За да може царството на човековото срце да се смири и потчини, Христос, Царот, мора да влезе со Своите војски и да го освои и да го протера непријателот, т. е. ѓаволот. Тој мора да го потчини секој немир што потекнува од страстите и слабостите и да завладее како семоќен цар. Состојбата што ќе произлезе оттаму Светите отци ја нарекуваат „безмолвие на срцето“ и со него тогаш непрекинливо владее молитвата, творејќи ги чистотата и „тивкото срце“.
